۲۶ دستگاه فرهنگی در سطح کشور در حوزه عفاف و حجاب مسئولیت دارند، کم‌کاری‌های فرهنگی باعث بزه اجتماعی می‌شود و به ناچار پای اقدامات سلبی پلیس به میان می‌آید و لذا درمان عفاف و حجاب نیاز به انسجام و هم‌گرایی دارد.

به گزارش سرویس اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «گلستان ما» - داود خاندوزی؛ امروز با اجرای طرح نور برخی خارج از گود عوامل انتظامی را تشویق می‌کنند و برخی هم می‌گویند باید فرهنگ‌سازی شود ولی نکته حائز اهمیت این است که اکثر کارشناسان بر این عقیده هستند که نباید پلیس را در این ماجرا تنها گذاشت و برای حل پدیده بی‌حجابی در جامعه باید انسجام بیشتری به وجود بیاید.

گرچه اقدام پلیس در اجرای طرح عفاف و حجاب مورد حمایت بسیاری از دستگاه‌های فرهنگی و مورد انتظار مردم مومنی است که برای حفظ عزت و شرف جوانان زیادی را در سنگر دفاع از کیان این مملکت و انقلاب تقدیم کردند اما باید به این مسئله تاکید داشته باشیم که ترویج فرهنگ و عفاف و حجاب در جامعه برعهده دستگاه انتظامی نیست گرچه عوامل نظامی و انتظامی روزی مرزهای جغرافیایی این کشور را حفظ کرده بودند امروز حافظ مرزهای حرمت و کرامت زن عفیفه ایرانی هستند اما باید تاکید کرد که این روزها در قبال عفاف و حجاب باید  همه به وظیفه ذاتی خود عمل کنیم.

مگر می‌شود چنین طرحی را در جامعه اجرا کنیم ولی بانوان این سرزمین برای پیدا کردن یک لباس مناسب زمین و زمان را زیر رو کنند و مراکز خرید البسه متناسب با فرهنگ ایرانی و اسلامی بسیار محدود باشد، آیا فرهیختگان دانشگاهی در طراحی مد و لباس کم داریم و یا آنکه بی‌توجهی به این مسئله مدهای کاذب و خارج از ذائقه فرهنگی ما به وجود آورده است.

از سویی دیگر فرهنگ‌سازی در خصوص عفاف و حجاب باید از سنین کودکی نهادینه شود و برای مثال در برخی مهدهای کودک با بهره‌گیری از سبک‌های غربی و با رقص و آواز به کودکان فرهنگ غرب آموزش داده می‌شود، بسیاری از واژه‌های غربی و فرهنگ‌های غیر اسلامی و ایرانی از همین سنین وارد ذائقه فرهنگی ما می‌شوند.

به این نکته هم باید توجه کرد که بازی‌های فکری و شبکه‌های اجتماعی تا چه میزان بسط دهنده مسئله مهم پوشش ایرانی و اسلامی هستند، چقدر اساتید دانشگاه و معلمان ما در این زمینه با دانش آموزان و دانشجویان صحبت می‌کنند؟.

ابعاد روانی پوشش مناسب برای نوجوانان ما تا چه میزان از طریق روانشاسان جامعه به ویژه در مراکز آموزشی ترویج شده، سرنوشت بزه‌های اجتماعی که به دلیل غفلت از پوشش مناسب در جامعه رقم خورده تا چه میزان برای جامعه بازگو شده است.
فرزندداری و فرزندپروری در جامعه تا چه میزان به پدر و مادرها آموزش داده می‌شود مگر غیر این است که ریشه بسیاری از آسیب‌های اجتماعی از جمله اعتیاد در فقدان توجه به فرزندان به ویژه در مسئله انتخاب دوستان به وجود می‌آید.

تا چه میزان آموزش‌ها و فعالیت‌های اجتماعی و مذهبی ما در جذب جوانان جامعه با محوریت مساجد و ائمه جماعات متنوع و  مثمر ثمر است و چرا از ابتکارات جدید بهره نمی‌بریم.

چرا باید امر به معروف در جامعه سخت و نهی از منکر در جامعه آسان شود به طوری که گاهی برخی هنجارشکنان در برابر آمران به معروف ایست کنند و یا در برابر پلیس قانون شکنی کنند.

چرا باید شرایطی در جامعه رقم بخورد که برخی از اماکن تفریحی و تفرجگاه‌ها مناسب برای حضور خانواده‌ها نباشد، این‌ها دغدغه‌هایی است که اگر به آن توجه شود اجرای طرح نور را آسان خواهد کرد.

از سویی دیگر کاهلی در بستر مسئله عفاف و حجاب و مقابله با برهنگی در جامعه گاهی به ابزارهای سیاسی برای انتخابات با واژه‌های «آزادی» و «پوشش اختیاری» تبدیل شده مگر این مسئله خارج از موازین انقلاب اسلامی و شرع مقدس اسلام نیست؟ لذا تاکید می‌شود قانون‌گذارا هم باید برای چنین مسائلی فکر کنند.
انتهای خبر/